In onze snelle maatschappij wordt van ons verwacht om veel beslissingen te nemen en liefst een beetje snel ook. Want er moet veel gebeuren en tijd is schaars. We worden opgejaagd, vaak door onszelf. Moeten, moeten, moeten. En dan is het hebben van logische verwachtingen soms handig. Zo hoef je niet steeds alles af te wegen. Sommige vooroordelen zijn daarom handig. Echter, als het om je eigen geluk gaat dan moet je altijd voorzichtig zijn met blindelings de aangeleerde vooroordelen te volgen. Want in die snelheid van beslissingen nemen ,focussen we te vaak op de persoon zelf en vergeten we soms naar de situaties te kijken.
In de psychologie bestaat de term fundamentele attributiefout. Dit fenomeen geeft precies weer wat er misgaat als we alleen op de man af oordelen. In het kort betekent het dat we te veel oordelen gebaseerd op de aanname dat de waarneembare acties van een ander geheel het resultaat is van zijn of haar persoonlijke kenmerken. Dus omdat die persoon zo is. Daarbij onderschatten we te vaak het effect van de (externe) situaties die misschien zijn of haar gedrag enorm kunnen beïnvloeden.
Een voorbeeld. Als je net met iemand slaande ruzie hebt gehad dan kan je direct daarna botter reageren. Iemand zou dan een vooroordeel over jou kunnen vormen dat jij onaangenaam of ongemanierd bent. Dus wie je schijnt te zijn op dat moment weegt zwaarder dan de situaties die dat gedrag eventueel veroorzaakt of versterkt hebben.
Zo maken we voortdurend inschattingsfouten over anderen omdat we puur op het zichtbaar gedrag oordelen. Dan is het wel logisch dat dit scheve verhoudingen creëert en geen correcte aannames en vooroordelen met zich meebrengt. Sterker nog, deze inschattingsfouten gaan nestelen in je automatisch gedrag voor de toekomst en negatieve vooroordelen gaan je relaties onterecht moeilijker maken. Maar wat nog schadelijker is, is het feit dat jij dit proces ook bij jezelf net zo uitvoert. Je schat jezelf vaak verkeerd in.
Je oordeelt over jezelf na een onhandige actie of tijdens een vervelende gedachtestroom puur omdat je denkt dat jij dat 100% bent. Je vergeet daarbij rekening te houden met wat je die dag hebt meegemaakt of vergelijkbare situaties uit verleden die zich (in je hoofd) herhalen. Die externe factoren zijn belangrijk om in acht te nemen. Die kunnen een hoop verklaren ZONDER dat je verder wegzakt in zelfkritiek.
Oplossing: ze noemen het zo mooi ‘the bigger picture’. Leer te denken vanuit de helikopter view om meer compassie met jezelf en anderen te vinden. Dat is niet makkelijk, omdat je dan van perspectief moet wisselen. Je moet uit je automatische denken stappen en met andere ogen naar jezelf en anderen kijken. Niet alles is zo zwart en wit. Een vervelende reactie maakt jou geen slecht mens. Een bot antwoord maakt de ander niet meteen vijandig. Leven is soms ingewikkeld. Vooral als je jezelf even kwijt bent, vast zit, niet lekker voelt of als alles lijkt tegen te zitten.
Leer naar de situaties te kijken vanuit het logisch perspectief en je zal veel compassie ontdekken.
Compassie voor de onmacht, want soms loopt het gewoon over.
Compassie voor de ontlading, want soms kan je het niet meer inhouden.
Compassie voor de emotionele uitbarstingen, omdat het soms gewoon echt veel met je doet.
Compassie voor jezelf zijn… want soms moet het gewoon uitkomen.
Want pas dan komt de waarheid naar buiten. Pas dan kan je het ineens zien… dit doet me veel. De heftigheid van de emoties is vaak het bewijs dat iets belangrijk voor je is. En soms… is een reactie zonder te veel na te denken de enige manier om er achter te komen wat jij ECHT belangrijk vindt. Met compassie laat je dit toe. Je geeft jezelf en de ander zo de kans om dichter bij je eigen unieke geluk te komen
Dus neem even een moment van bezinning voordat je een (hard) vooroordeel vormt. Kijk beter naar de redenen achter de situaties. Niet alles is wat het lijkt. Zo kom je dichter bij jezelf en de ander en zal de kracht van compassie jullie helen.
Recente reacties